Tάκης Πουρναράκης
Περίσσεια υποκρισίας«Δεν έχει σημασία τι κάνεις, αλλά πώς το κάνεις», λέει ένας στίχος, πάντα επίκαιρος. Αυτό
που έκαναν οι «κόκκινοι» στην Αυστρία αποτελεί κοινό τόπο και συνήθη πρακτική στη Formula
1. Όλες οι ομάδες έχουν στρατηγική, διαχωρίζουν τους ρόλους των πιλότων και σπάνια τους
αφήνουν να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο. Και πάρα πολλές φορές έχει δοθεί εντολή στον
έναν πιλότο να «κόψει» για να νικήσει ο άλλος. Περιοριζόμενοι στη σύγχρονη εποχή, θα
θυμηθούμε την Αυστραλία το ?96, στο ντεμπούτο του Βιλνέβ, όπου ο Πάτρικ Χεντ επινόησε
διαρροή λαδιού για να δικαιολογήσει το ότι ο Βιλνέβ παραχώρησε τη νίκη στο Χιλ, τη Χερέθ
το ?97, που ο Βιλνέβ παραχώρησε τη νίκη στο Χάκινεν, τον επόμενο αγώνα στην Αυστραλία το
?98, όταν ο Κούλθαρντ έδωσε τη νίκη στο Χάκινεν, το Χόκενχαϊμ το ?99, όταν ο Σάλο
παραχώρησε τη νίκη στον Ερβάιν, τη Μαλαισία το ?99, όταν ο Σουμάχερ έδωσε τη δική του
στον Ερβάιν.
Σε καμιά από τις προαναφερθείσες περιπτώσεις δεν έγινε τέτοιος θόρυβος, δεν ξεσηκώθηκε
«έντεχνα» θύελλα αντιδράσεων από το βρετανικό ―το τονίζουμε― κυρίως Τύπο. Αντίθετα, για
την παραχώρηση της νίκης στο Σουμάχερ από τον Μπαρικέλο, κάποιοι συνάδελφοι έφτασαν να
ζητάνε την κεφαλή των ιθυνόντων επί πίνακι. Γιατί άραγε;
Η επιλεκτική ευαισθησία μερίδας του Τύπου οφείλεται, κατά την άποψή μας, σε τρεις λόγους:
πρώτον και κύριον, στον τρόπο με τον οποίο έγινε η παραχώρηση. Δεύτερον, στο ότι απ?
αυτήν ωφελήθηκε ο Σουμάχερ, το κόκκινο πανί για το βρετανικό Τύπο. Και τρίτον, στις
αστειότητες που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της απονομής.
Οι «κόκκινοι» θα μπορούσαν κάλλιστα να ρυθμίσουν το αποτέλεσμα, χωρίς να προκαλέσουν.
«Αρκεί να βάζαμε λίγο παραπάνω καύσιμο στον Μπαρικέλο στο δεύτερο pit stop, ούτως ώστε να
είναι πιο αργός», είπε ο Τοντ. «Δε θέλαμε, όμως, να φανεί ότι ο Ρούμπενς έχασε. ¶ξιζε τη
συγκεκριμένη νίκη και θέλαμε να φανεί αυτό», προσπάθησε να δικαιολογήσει την άκομψη σκηνή
της παραχώρησης ο Γάλλος. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Την άλλη μισή την είπε ο Ρος Μπρον:
«Είχαμε ξεκαθαρίσει στους πιλότους μας ότι δε θέλαμε να κοντραριστούν στην πίστα. Είχαμε
δώσει σαφείς εντολές να μην προσπαθήσει να περάσει ο ένας τον άλλο, να είναι προσεκτικοί
με τον κινητήρα, ευγενικοί στα φρένα και υπομονετικοί στα προσπεράσματα αργότερων
μονοθεσίων. Δεν μπορείς απ? τη μια να απαγορεύεις στο Μίκαελ να προσπαθήσει να περάσει
και μετά να μη ρυθμίσεις το αποτέλεσμα για το συμφέρον της ομάδας».
Αυτό ακριβώς, κατά την άποψή μας, είναι το σημείο-κλειδί. Δεν υπήρχε αγώνας ανάμεσα στον
Μπαρικέλο και το Σουμάχερ. Ο Μπαρικέλο δεν ανησυχούσε μήπως τον περάσει ο Σουμάχερ και ο
Γερμανός ποτέ δεν προσπάθησε. Δεν ανακάλυψαν, όμως, οι Ιταλοί την πυρίτιδα? Όλοι τη
χρησιμοποιούν.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι αν ο Σουμάχερ πραγματικά χρειαζόταν αυτούς τους τέσσερις
βαθμούς και αν μπορούσε να αρνηθεί τη νίκη. Κανείς σήμερα δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα
ότι δε θα του είναι απαραίτητοι στην κατάκτηση του πρωταθλήματος αυτοί οι τέσσερις
βαθμοί. Και, κατά την άποψή μας, θα ήταν τελείως αντιεπαγγελματικό από μέρους του να
παρακάμψει την εντολή της ομάδας πατώντας φρένο. Τινάζοντας, έτσι, στον αέρα όλες τις
ισορροπίες μέσα στην ομάδα και καταστρέφοντας τη δομή της σχέσης του με τον Τοντ, τον
Μπρον, το Μοντιτζέμολο, τους ανθρώπους που τον πίστεψαν, τον στήριξαν και τον στηρίζουν.
Και συνυπολογίστε ότι ο Σουμάχερ σκοπεύει να συνεχίσει να δουλεύει στη Ferrari και μετά
το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας. Εκεί που, κατά την άποψή μας, έκανε λάθος ο
Γερμανός ήταν στο βάθρο. Κρύφτηκε στη σκιά του Μπαρικέλο προσπαθώντας να αποφύγει την
κατακραυγή. Αντίδραση μικρού ανθρώπου?
Οι αστειότητες στο βάθρο είναι και η αφορμή που βρήκε η FIA για να καλέσει σε απολογία τη
Ferrari (26/6). Μέχρι τότε μεσολαβούν τρία GP (Μονακό ―διαβάστε σε άλλες σελίδες―,
Καναδάς, Ευρώπη), στα οποία έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα συνεχίσουν ―όπως διατείνονται―
την ίδια τακτική οι «κόκκινοι». Όσο για την τιμωρία τους; Πιστεύουμε ότι όσο πιο μεγάλη
είναι η διαφορά βαθμολογίας από τις Williams εκείνη την εποχή τόσο πιο βαριά θα είναι._
Τάκης Πουρναράκης